Çocuklarınız kitap okusun, Türkçe'yi doğru ve düzgün öğrensin, ikinci bir dilleri mutlaka olsun, spor, sanat ve bilimle ilgilensin. Okula başlamamış da olsa, ilkokula gidiyor da olsa bu saydıklarımın en az 4 tanesiyle alakası olmayan, bütün gününü internet, oyun, televizyon başında geçiren çocukların hiç biri ileride herhangi bir baltaya sap olmayacakları gibi aynı zamanda cahil de kalacaklar. Evet bu saydıklarımın en az 4 tanesiyle alakası olmayan çocuğunuz bu ülke şartlarında cahil kalmaya ve açlığa mahkum.
3 yaşında demeyin, kitaba alıştırın. 7 yaşında demeyin, sporun herhangi bir dalına alıştırın. 10 yaşında demeyin, bir sanat dalına alıştırın. Siz cahil kalmış olabilirsiniz ama çocuklarınızı kendinizinki gibi boktan bir hayata mahkum etmeyin. Ederseniz 40 yaşına geldiklerinde hayatta olun ya da olmayın size söverler! ''yapmaz'' demeyin yapacaklar çünkü!
Avrupa'da yaşamıyorsunuz. Bugün ne durumda olduğumuz ortada. Madem ki bencil duygularınıza o çocukları kurban ettiniz ve dünyaya ille de şartmış gibi onları getirdiniz, eğitin kardeşim! Bir gelecek hazırlamaya daha kundaktayken onları hazırlamıyorsanız şu ülkeye, şu dünyaya haybeye yeni birer insan getirmekten öteye gitmiyor üreme sevdanız. Üremeden önce düşüneniniz az çünkü ''bu çocuğa ben ne verebileceğim?'' diye. Onları hayata hazırlayanınız çok az.
Meslek sahibi olanınız, işyeri sahibi olanınız, devlette çalışanınız, kısacası arkası sağlam olanınız vesaire hiç biriniz güvenmeyin o arkanıza, çünkü bunların hepsi de koca bir hiç! Bu ülke insanısınız çünkü, dünya insanı olabilecek kapasite çoğunuzda maalesef ki yok. Bu bir aşağılama değil sakın başka tarafınızla algılamayın, bu bir uyarı, hep birlikte devriliyoruz ama sizlerin çocukları var, dank etsin artık bişeyler şu kafanıza! Hepiniz de yarın asfalt kemirecek duruma düşebilirsiniz, ekonomi sallanmayı geçti devriliyor, bilmem ülkeden haberiniz var mı yoksa mal mal ''bu sabah güneşe uyandım çiçek-böcek-laylaylom yaptım, hayat muhteşem!'' kafasında mı yaşıyorsunuz bilmiyorum ama ekonomi devriliyor! Alıp başını yurt dışına gidebilecek olan tuzu kurulara koymaz ama bu ülkede yaşamak zorundaysanız size çok fena koyacak, hepimize koyacak. senelerdir ''koyduk mu?'' diyenlere de koyacak.
Siz garanti altına alınmamış hayatınızın sefaletini çekerken o bencilliğinizden dünyaya getirdiğiniz çocuklarınız da çekecek sizinle birlikte. Sonrasında ise yetişkin olduklarında dank edecek kafalarına, aslında onları sadece dünyaya getirmekle, 3 lokma bulduysanız ikisini onlara yedirerek büyütmekle yetindiğiniz ama yetiştirmek, hayata hazırlamak için hiçbir şey yapmadığınız. Ana-baba olmak ''ben aç kalayım yeter ki çocuğum doysun'' demekle olmuyor. Ot gibi çocuk büyütmeye çalışmanın adı ana-babalık değildir, geçin o saçmalıkları.
Siz bugün aç kalır, kendi lokmanızı onlara yedirirsiniz ama balık tutmayı öğrenememiş olan o çocuk büyüdüğünde sizin sayenizde açlığa mahkum kalacak. Çünkü kendi ana dilini bile doğru düzgün yazmayı beceremiyor, ikinci bir lisanı yok, spor, sanat, bilim, müzikten bihaber, kitap okuma alışkanlığı olmadığı için her türlü kandırılmaya açık, kısacası zır cahil olacak çocuğunuz! Zır cahil ! Siz yaşlanmış ya da ölmüş olacaksınız, çocuğunuz da büyümüş kocaman birey olmuş ama beyni bomboş ve sefalet çekiyor halde kalacak. Ardınızda bırakacağınız temeli çürük tek binanız bu olacak.
Bu eleştirileri yazarken kendimi düşünerek yazdım, neden? Çünkü benim üzerimde yapılan hataların sonuçlarını birebir ben kendim yaşıyorum. Ama en azından bana yaşatılan tüm engellerime rağmen 2 üniversite diploması aldım, hayatım kitap okumakla geçti, kendi lisanımı en doğru haliyle kullanabiliyorum, bugün imkanım olsa yurt dışına atabilsem kendimi ikinci bir dilim var, her allahın günü bir şeyler öğrenmek için uğraşıyorum, zekamın alt ya da orta seviyede olmadığını, gayet zeki (böbürlenme, ukalalık filan olarak algılanmasın kesinlikle) olduğumu biliyorum, teknolojiden ya da başka bir şeyden korkmuyorum, her şeyi öğrenebilme kapasitem oldukça kuvvetli, feci azim huyum var, bir şeyi kafama koymam yeterli, tuttuğumu koparırım, yeter ki bir şeyi öğrenmeye karar vereyim çok kısa sürede çok fazla yol katederim.
Bendeki donanımları ailem doğru kullanabilseydi ve beni doğru yönlendirebilseydi şu anda bambaşka bir yol haritasında ilerliyordum fakat beni ailem işleyemedi. Onlara sevgim asla sorgulanamaz bile ama bende yaptıkları hataları çoğunuz çocuklarınızda yapıyorsunuz ve ben dışarıdan baktığımda gayet net görüyorum bunları. Çocuklarınızı işlemiyorsunuz, köreltiyorsunuz, yapmayın. Ellerine telefon değil kitap verin. Elinizden düşmeyen o telefonu bi atın kenara, kitap alın ya da alamıyorsanız söyleyin ben size internetten kitap bulayım indirin ordan okuyun, çocuğunuz sizi internet başında boş boş ekran kaydırırken, televizyonda salak salak programları izlerken görüp örnek alıyor, kitap okuduğunuzu görmeyince nasıl örnek alsın?
Okuduğunuz her satır zihninizi açıyor farkında değilsiniz çünkü okumuyorsunuz, zihniniz kapalı. Sosyal medyada candy crush oyun daveti gönderip duruyor arkadaşlarım bana, anlamayacak kadar kör ya da aptal değilim, bazıları gibi her türlü sazan avına düşebilen, kolay kandırılabilen biri değilim, oyun oynamaya vakitleri bol ama kitap deyince ''vaktim yok'' deyip geçiştiriyorlar, kitap boş zaman işi değildir. Yıllarca hem çalıştım hem de sene kaybetmeden okullarımı bitirdim, o arada kitap okumayı asla bırakmadım. 2 senelik okulu on senede bitiremiyor, konu-komşuyla kapı önünde bütün akşam oturup dedikodu yapıyor, elinizde telefon oyun oynuyor ama kitaba vakit bulamıyorsunuz bravo ne diyeyim? Ülke hiç olmadığı kadar kötü durumda diyorum. Yurt dışı imkanınız yoksa siz zaten bitmişsiniz, bari çocuklarınıza odaklanın diyorum, daha da geç olmadan onların hayatını bari kurtarın diyorum özetle.
Çalgıya çengiye götürüp köçek gibi oynatmakla değil, çalgıyı eline verip eğitimini aldırtmakla ilgilenin mesela. 1 yaşında da olsa, 5 yaşında da, o elinizdeki cevheri iyi işleyin geç kalmadan. ''İmkanım yok'' diyorsanız benim cevabım da hazır; imkanınızın olmadığını düşünmeden neden dünyaya getirdiniz 5 dakikalık zevkiniz için? Hangi ülkede yaşadığınız sanıyordunuz? Neyinize ve bu ülkedeki neye güvendiniz? Nasıl bir hayat vereceğinizi hayal ettiniz ama gerçekleştirmeye gelince fos çıktınız?
O çocuklar çok zekiler, işlemesini bilirseniz pırlanta olup kendilerini kurtaracaklar, işlemesini beceremezseniz kömür olup yanacaklar. Hadi şimdi ekran kaydırıp Facebook ana sayfası okumaya devam edin, kitap okumaya vaktiniz bu yüzden yok zaten.
Selametle...
Selametle...
0 yorum:
Yorum Gönder